Συνολικά η παρουσία του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, ήταν στην κυριολεξία μια μεγάλη αποτυχία, από την άποψη τόσο των επαφών και συνεργασιών που είχε όσο και από την ομιλία του από το βήμα της 80ής Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, τα όσα είπε και την αποδοχή που έτυχαν.
Για τη γενοκτονία που διεξάγει του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, ο πρωθυπουργός απέφυγε ξανά να πει κάτι, κάνοντας απλώς μια γενική αναφορά ότι η Ελλάδα παραμένει σταθερά προσανατολισμένη στη λύση των δύο κρατών, αλλά δεν ανακοίνωσε πως αναγνωρίζει την αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους και χωρίς να αναλαμβάνει καμιά σχετική πρωτοβουλία αν και η Ελλάδα αυτή την περίοδο είναι μη μόνιμο μέλος του Συμβούλιου Ασφαλείας του ΟΗΕ και παρά το γεγονός ότι πολλές Ευρωπαϊκές χώρες έχουν προβεί, τις τελευταίες ημέρες σε αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους. Επίσης δήλωσε ακόμη μια φορά πως “είμαστε στρατηγικοί εταίροι με το Ισραήλ, αλλά αν συνεχίσει έτσι, θα απομακρύνει τους φίλους του”…
Πιο νωρίς είχε δηλώσει πως “Από την πρώτη ημέρα είμαστε υπέρ του δικαιώματος του Ισραήλ να αμυνθεί. Μιλήσαμε για απελευθέρωση ομήρων και κατάπαυση του πυρός. Όμως, τίποτα δεν δικαιολογεί τον θάνατο χιλιάδων παιδιών και τον ανθρωπιστικό πόνο των Παλαιστινίων”
Η συνάντηση όμως μεταξύ Ερντογάν και Τραμπ έγιναν σε κλίμα αισιοδοξίας αφήνοντας ελπίδες στον Πρόεδρο της Τουρκίας για τα μαχητικά αεροσκάφη F-35, ανησυχώντας έτσι την Αθήνα για αλλαγή των συσχετισμών στο Αιγαίο, ο Κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, καλώντας την Τουρκία “να ανακαλέσει το casus belli» αναφέροντας ότι «ο δρόμος προς τα εμπρός είναι ο διάλογος, όχι η γλώσσα των όπλων”.
Να τονίσουμε πως η ομιλία του πρωθυπουργού δεν χειροκροτήθηκε στο τέλος γεγονός που αποδεικνύει το αδιάφορο των λεγομένων του από όσους παραβρέθηκαν στα έδρανα κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής του…
